Western Australia

Met een bak koffie in de hand en Johnny Cash weer voluit, gingen we de weg op en waren we eigenlijk direct onze geliefde supermarkt vergeten. Onze eerste bestemming was Broome, een stadje waar we zonder problemen onze zuurverdiende centen uit konden geven. De meeste uitgaven waren al weken geleden gepland - fatsoenlijk eten en wijn enzo - maar helaas waren er ook wat onverwachte kosten. In een half rondje door Australië hadden we onze banden en remschijven namelijk volledig opgereden. Natuurlijk hadden we deze extra 600 dollar meer dan over voor onze trouwe vierwieler. Na twee heerlijke dagen uitwaaien op het beroemde cable beach zagen we het tweede gedeelte van onze reis al wel zitten. Het '80 mile beach' stond hierna op de planning, een strand dat ondanks zijn indrukwekkende naam helaas geen korreltje zand over had voor twee simpele backpackers. Blijkbaar had je daar of een vierwielaandrijving, of een gat in je hand voor nodig. Hierdoor werd onze planning - weinig rijden en veel chillen - enigszins omgegooid en zaten we toch weer vele uren achter elkaar in de auto. Veel reden tot klagen hadden we niet, want na deze rit kwamen we aan in het Karijini park, een oase midden in de woestijn met het ene prachtige zwemparadijsje na het andere, en als bonus een berg met uitzicht over al dit moois. Tijdens onze autoritten langs de op het eerste gezicht uitgestorven wegen werden we regelmatig verrast door overstekende geiten, koeien, kangaroes, emoes, slangen en salamanders. Eenmaal aangekomen in het ningaloo national park konden we onze snorkel- en surfspullen eindelijk weer afstoffen. Drie maanden outback had ons weer gretig gemaakt om veel in het water duiken. Ook onze camera's maakten hier overuren, want wat was dit een geniaal mooie omgeving zeg! Vanaf het prachtige strand liep je zo de koraalriffen tegemoet, waar de tropische vissen en schildpadden zo dichtbij zwommen, dat hun kleuren nog helderder leken dan anders. In Perth hadden we met Saskia afgesproken. Vanuit Singapore was het maar vijf uurtjes vliegen en dus kwam ze gezellig een weekendje over. Met zijn drietjes hebben we het Perthiaanse strandleven - super chill - en uitgaansleven - super suf - ontdekt. Dat zelfde weekend besloot onze bus dat 20.000 kilometer door ozzie wel genoeg was voor ons en stortte volledig in elkaar. Eigenlijk waren we het wel met de bus eens, en dus verkochten we hem voor een zacht prijsje. De koper was een gepensioneerde Nederlander die twee keer in de bak had gezeten en ondanks zijn huwelijk in Vietnam, nog even de jonge God wilde uithangen in ons busje. We hadden direct een ticket naar Melbourne gekocht, maar eerst gingen we nog naar onze laatste bestemming van West Australië: Margaret river. Deze streek staat bekend om de prachtige omgeving, epische golven en natuurlijk de vele wijngaarden. We hadden voor de verandering besloten om niet zelf rond te kijken, maar een uitgebreide tour te doen. En dus zaten we om tien uur 's ochtends aan de wijn, kaas, olijven en chocolade - heeerlijk!