West Bengal & Uttar Pradesh

Holy shit, wat een begin. We kwamen na twee vluchten en een lange overstaptijd (alles bij elkaar zo'n 20 uur), midden in de nacht aan in Kolkata. De douanebeambte kwam in eerste instantie enorm intimiderend over, maar na wat stomme grappen zei hij toch al glimlachend de magische woorden: "Welcome to india". Er waren bijna geen taxi's die ons konden brengen naar ons (vooraf geboekte) hotel. Eenmaal in de taxi had de chauffeur geen flauw idee waar we heen moesten. Na meerdere telefoontjes kwamen we achter het adres en reed de beste man er enigszins trillend heen. De deuren moesten op slot, want het hotel bleek in een verschrikkelijke buurt te liggen. Hij adviseerde ons om in geen geval ruzie te maken met de eigenaar. Dit bleek uiteindelijk best lastig, omdat deze eikel onze kamer had weggegeven of ons gewoon niet wilde helpen. Weer terug in de taxi (ondertussen twee uur 's nachts) moesten we op zoek naar een ander hotel. Die vonden we, helaas wel vier keer zo duur als gepland. Gelukkig werden we netjes om vijf uur 's nachts gewekt door de moskee (slapen is zo overrated..) en begonnen we onze dag iets meer uitgeput dan we wilden. Deze dag was gelukkig stukken beter dan de nacht ervoor. We hadden gelijk tickets geboekt voor een nachtbus naar het noorden, dus hadden de hele dag eerst in de stad. Met de lokale bus reden we door een groot stuk van Kolkata, een stad met bijna hetzelfde aantal inwoners als Nederland. Overal zagen we afval, straathonden, koeien en enorm veel druk toeterend verkeer (Wat meestal iets leek te betekenen als "ik kom er aan", "rot op" of "stap in"). Een smsende verkeersagent in het midden op een kruispunt hielp ook niet mee! In de bus was er daarentegen meer orde: vrouwen aan de ene kant, mannen aan de andere en gehandicapten en ouderen in een derde gedeelte. We genoten stiekem weer enorm van de chaos na het gestructureerde Australië, hoewel Kolkata niet veel meer dan een smerige vervuilde stad is. De busreis die avond was een volgend avontuur. Met z'n tweeën zaten we in een klein hok met een matrasje. Geen probleem voor de 14 uur die er voor stond, maar de 24 uur die het in werkelijkheid duurde was best zwaar. Half slapend vlogen we op en neer door de gaten in de weg. We zijn twee keer gestopt voor een plaspauze, wat natuurlijk nooit genoeg is en waardoor we ons af begonnen te vragen of het afvalzakje niet ook als toilet kon dienen. Eindelijk kwamen we 's avonds in het donker aan en vonden we ons hotel in Darjeeling. Dit dorpje ligt aan de voet van de Himalaya, waar het in de winter ontzettend koud is, en dus zijn we gelijk onder de dekens gekropen. Hoewel het bed niet meer was dan een houten plank met een lakentje, hebben we eigenlijk nog best goed geslapen. De volgende ochtend was fantastisch! Darjeeling ligt in een prachtige omgeving, met overal theevelden en uitzicht op het Himalaya gebergte. Na een kop thee met boter (?!) hebben we een wandeling gemaakt door de omgeving. De tweede nacht sliepen we in een beter hotel met warm water en waren we de helse reis van de dag daarvoor alweer vergeten. Dit duurde echter niet lang, de volgende nacht pakten we namelijk een trein richting Varanasi. Dit was misschien nog wel zwaarder dan de busreis. Hoewel ons aangeraden werd om niet voor de goedkoopste optie te gaan, deden we dit toch. 14 uur lagen we op houten plankjes te rillen van de kou, tussen de muizen en rochelende en schreeuwende mannen. Gelukkig hadden we al snel vrienden gemaakt en werd ons Hindi geleerd, wat volgens hen erg gemakkelijk was ("Why?" "Because I can speak it.."). Varanasi was erg indrukwekkend. De honderden kleine straatjes, waarin we wel dertig keer zijn verdwaald, leiden naar de Ganges. In deze heilige rivier vinden veel crematies plaats. Hindus geloven dat ze hierdoor de cirkel van reïncarnatie verlaten en naar Nirvana gaan. Mensen wassen ook zichzelf en hun kleding in de rivier en koeien lopen er geregeld in en uit. Het is allemaal indrukwekkend en schokkend tegelijkertijd. We moesten echt even slikken toen we de lichamen zagen die werden rondgedragen en op de stapels hout werden gelegd. Van Varanasi namen we een trein naar Agra, waar de prachtige Taj Mahal te vinden is. Deze reis was een stuk duurder en veel comfortabeler dan de vorige, dat mocht ook wel voor een keertje. In de trein ontmoetten we Deven, met wie we de volgende dag hebben opgetrokken. De Taj Mahal en het bijbehorende rode fort waren sprookjesachtig. Met een tour guide hebben we rond gelopen en kregen we alle details te horen. Na deze fantastische dag hebben we onze reis voortgezet naar Fatehpur Sikri, een fort in een dorpje verderop. Helaas was Peter een beetje ziek geworden en had hij geen energie om daar lang rond te lopen, dus hebben we niet veel later een bus gepakt naar de volgende staat die op ons lijstje stond: Rajasthan.