Northern territory

Om bij te komen van ons zee avontuur vluchtten we snel het binnenland in en kwamen we terecht in het tropische berggebied de Atherton Tablelands, toch wel het mooiste stukje Australië wat we tot dan toe hadden gezien. We doorkruisten meerdere nationale parken met watervallen, vulkaankraters, regenwouden en exotische dieren. Heel veel tijd om bij te komen op het vaste land hadden we onszelf niet gegeven. We hadden al snel een nieuwe boottocht op de planning staan. Dit keer hadden we betaald voor een echte cruise, inclusief snorkel- en duikapparatuur. Vanaf Cairns gingen we het Great Barrier Reef op, toch wel een van de hoofd attracties in Australië. Helaas waren de geruchten over het beschadigde koraal waar en was het absoluut niet zo mooi als we van te voren hadden gehoopt. Na onze trip bleven we nog even in Cairns hangen. We hadden hier eigenlijk alleen maar negatieve verhalen over gehoord, en waren dus positief verrast over de relaxte sfeer van grasvelden vol chillende mensen, heerlijk ruikende barbecues, een gratis buitenzwembad, straatmuzikanten en het prachtige uitzicht over de zee (waar je vanwege de krokodillen natuurlijk niet in mocht). Na op het nippertje een boete voor illegaal kamperen te hebben ontlopen, was het tijd voor de volgende hoofdattractie: de outback. De wegen aan de oostkust leken soms al eindeloos, dit woord kreeg in de outback echter een heel andere lading. Voor het eerst zei de TomTom dat we na 1500 kilometer ergens een keertje naar links moesten, waar we wel even over deden met onze 100 kilometer per uur - en soms langzamer als het wegdek ons in de steek liet. Al zingend reden we door het landschap dat steeds uitgestrekter, roder, droger en dus stoffiger werd. Regelmatig reden we langs langs kilometers uitgebrande natuur, waar soms alleen nog de termietenhopen overeind stonden. Op de weg lagen overal rottende kangoeroes en koeien, die door gigantische roofvogels werden opgepeuzeld. Dieren waren niet het enige waar we voor moesten oppassen. Ook de 'roadtrains' - vrachtwagens wel langer dan 50 meter - zorgden ervoor dat je hart even oversloeg tijdens het rijden. Vanaf Cairns was het ongeveer 3000 kilometer naar Uluru, waar de beroemde Ayers Rock te vinden is. In een week hebben we die tocht gemaakt en tijdens deze rit is ons helaas hét autopech-cliché overkomen: onze benzinetank was leeg midden in de outback. Gelukkig waren we maar vijf kilometer bij Alice Springs vandaan en is Peter liftend heen en weer naar het tankstation gegaan. De man die Peter meenam vertelde dat hij wel op een nogal beruchte plek aan het liften was. Op diezelfde weg was een paar jaar geleden namelijk een moordenaar actief die liftende backpackers een kopje kleiner maakte. Ayers Rock viel nogal tegen, maar gelukkig maakten de Kings Canyon en de Ormiston Gorge - twee andere gigantische rotsformaties - onze kleine omweg door de outback toch zeker de moeite waard. Northern territory is de Australische staat met de meeste aboriginals, zo'n 30% is aboriginal land. Veel Australiërs zijn echter geen fan van deze "wilde zwarten" - zoals meerdere Grey Nomads ze noemden - waardoor het op de meeste plaatsen jammer genoeg niet zo gemoedelijk is: vooral veel discriminatie en blijkbaar veel alcohol/drugs problemen en criminaliteit, al hebben wij daarvan nauwelijks iets gemerkt. Van Alice Springs zijn we naar Darwin gereden, de meest noordelijke stad van Australië. In de buurt zijn meerdere nationale parken, die aan de overheid worden geleased door de aboriginals. Ook hier waren weer prachtige watervallen te vinden, waar we gelukkig wel in mochten zwemmen. Van Darwin zijn we naar Halls Creek gereden, een dorpje midden in de woestijn in het noorden van West Australië, waar de meerderheid van de bevolking Aboriginals zijn. Van discriminatie leek hier nauwelijks sprake te zijn, mensen waren vriendelijk tegen elkaar en de sfeer was goed. Er was helemaal niets te doen dus werkten we ons voor een aantal weken suf in de lokale supermarkt. Het was een interessante omgeving om een tijdje deel van te zijn geweest. Zo zeggen aboriginals niet snel nee tegen leden van hun gemeenschap, waardoor dezelfde mensen wel drie keer per dag sigaretten komen halen omdat het vorige pakje is afgepakt of is weg gegeven aan iemand anders. Ook kinderen krijgen alles wat ze willen, ouders lijken bijna geen nee te kunnen zeggen, waardoor er bakken met snoep en een enorme hoeveelheid frisdrank gekocht wordt. Peter sjouwde zichzelf een ongeluk en Liza kan de ervaring van vakkenvuller en kassajuffrouw op haar cv bijschrijven. We maakten lange werkdagen, maar verdienden er ook flink wat geld mee. Na zes en een halve week werken hebben we weer genoeg gespaard, dus nu kunnen we onze reis weer voortzetten, iets waar we ontzettend naar uit kijken!