Bali

Na drie maanden waren we alweer beland bij onze laatste bestemming in Indonesië. We hadden expres gekozen om te eindigen op Bali. Ten eerste omdat we vanuit Denpasar naar Sidney vliegen, maar daarnaast omdat we dan in wat meer luxe konden eindigden. We waren van te voren al gewaarschuwd dat het nogal toeristisch was, maar verbaasden ons in Ubud - ons eerste dorpje in Bali - toch over alle winkeltjes die niets anders dan Bintang t-shirts, houten dildo's en stickers met teksten als "Peter is gay" (hoe weten ze dat toch?) verkochten. Na ons een beetje over de cultuurshock heen gezet te hebben, waren we toch wel onder de indruk van de mooie omgeving die zich kenmerkt door de aanwezigheid van eindeloos veel hindoe-tempels. Ook is de bevolking heel relaxed en niet (erg) opdringerig. In Ubud werden een aantal kookcursussen aangeboden en het leek ons wel leuk om wat Indonesische gerechten te leren. Via ons hostel kwamen we in contact met een restaurantje dat echt een leuke cursus gaf. Het enige irritante, waar we ons trouwens al de hele reis aan ergeren, was dat er twee mensen zo'n verschrikkelijke go-pro camera bij zich hadden en echt elke scheet filmden. We waren het allebei toch wel eens dat Bali echt een vakantie eiland is: iedereen spreekt Engels, wc's hebben brillen, doortrekkers en wc papier, er zijn überhaupt douches en de wegen zijn best goed. Helaas zijn ook de prijzen hier naar: waar we in Sulawesi oprecht chagrijnig waren dat we, na onderhandelen, 170.000 roepia - ongeveer een tientje - moesten betalen voor een busrit van 10 uur, hebben we zonder tegenstribbelen hetzelfde neergelegd voor een ritje van drie kwartier op Bali. Ook hebben we in het Lloret van Indonesië - Kuta - tijdens een avondje stappen ons gemiddelde budget voor twee dagen weggezopen. Waar we van te voren ook al voor waren gewaarschuwd, was de corrupte politie. Een van de dingen waar dit korps bekend om staat, is de razzia die ze langs de weg houden. Tijdens een scooterritje waren wij jammer genoeg ook de lul. Liza reed, aangezien Peter's rijbewijs gejat is, maar ook zij heeft geen internationaal rijbewijs. Terecht dus dat je hier een boete voor zou krijgen, want dit is verplicht in Indonesië. Oom agent maakte er een mooi showtje van. Hij vertelde ons dat we maar moeten leren om respect te hebben voor de regels en aan de rechter mochten uitleggen waarom we zo roekeloos bezig waren. Hij nam ook Liza's rijbewijs in, waarop wij natuurlijk begonnen te demonstreren. Na een half uurtje werd onze straf verlaagd tot een (veel te hoge) geldboete. We hadden al gehoord dat ze gewoon uit zijn op je geld en hadden al een 50.000'je in onze zak gestoken, en boden deze hem aan. Hier wilde hij niets van weten en na nog een half uurtje klagen liet hij ons opeens gaan, zonder rechtzaak of geldboete. Beter! Na een paar stapavonden en surfmiddagen zijn we naar Uluwatu gegaan in het zuiden van Bali. Ondanks dat het daar ontzettend mooi was, waren de golven ongeveer 3 meter te hoog voor ons amateursurfers. Bovendien zaten we al te veel met ons hoofd in Australië, aangezien er onverwachts toch nog best wat dingen geregeld moest worden.