Sulawesi

We mochten tijdens onze vlucht van Flores naar Sulawesi maar een beperkte hoeveelheid bagage meenemen, en omdat het in Flores toch niet zo warm was, hadden we besloten om maar gewoon heel veel kleren aan te trekken. Helaas was Makassar zo heet als een stoomoven en waren we al gauw zo doorweekt van het zweet, dat we voor de verandering kozen voor een luxe hotelkamer met airco en douche. Het was niet echt een mooie stad, maar ondanks dat er in de Lonely Planet werd gewaarschuwd voor de criminaliteit en prostitutie, vonden we het er best gezellig. We werden door veel lokale jongeren aangesproken die hun engels wilden oefenen, en we hebben de hele avond met een groepje jongens over hun stad gepraat. Na Makassar was het tijd voor Tana Toraja, een berggebied in het midden van Sulawesi. Dit gebied zit vol met dorpjes waar ze hun inheemse geloof interessant hebben weten te combineren met het christendom. We hebben hier twee dagen gemountainbiket en gehiket, wat nog een pittige klus was door alle stijle paden waar de weg vaak in stukken lag. We wilden hierna graag doortrekken naar de Togean eilanden. Er werd ons aangeraden om terug te rijden naar Makassar en dan te vliegen, maar we zagen liever nieuwe dingen dan Makassar en besloten om toch met de bus naar de eilanden te gaan. Deze helletocht deed 12 uur over 200 kilometer, en vanwege de vele haarspeldbochten en het weinig aanwezige wegdek diende de enige prullenbak aan boord al snel als kotsemmer. Uiteindelijk verdwenen de bergen en waren we in een gigantische open vlakte met daarin een prachtig meer. Er was ook een enorme waterval en toen we die bezochtten, werden we door een Indonesisch stelletje uitgenodigd om een hapje mee te eten. Zij waren hun Engels aan het leren en wij ons Bahasa, dus konden we elkaar nog het een en ander bijleren. Hierna pakten we de boot naar Poyalisa, een van de Togean eilanden. Dit is het allerkleinste en mooiste eilandje waar we ooit zijn geweest. Er was maar plek voor 30 man en het eiland was zo smal dat we aan beide kanten van ons huisje zo de zee in keken. Deze zee was zo helder en ondiep dat we, chillend in onze hangmat op een van de twee balkons, regelmatig scholen tropische vissen en schildpadden voorbij konden zien komen. We betaalden 12 euro pp per dag en daar kregen we ons huisje, maar ook al ons eten (versgevangen vis natuurlijk) en drinken voor. Een week lang geen prijsonderhandelingen, vermoeiende busreizen, of moeten kiezen tussen nasi goreng of bami goreng, heerlijk! Hierna hebben we met boot en minivan gereist naar Monado, onze laatste bestemming in Sulawesi. Opeens (naja, na 30 uur reizen) waren we weer terug in de chaos. Monado is echt een drukke, moderne stad, een beetje in de stijl van veel Maleisische steden.