Taman Negara, Bruiloft en Malakka

Aangekomen in Taman Negara, een grote jungle midden in het land, merkten we pas echt hoeveel schade Maleisië heeft opgelopen door de overstroming van afgelopen december: hele hostels en restaurants bestonden niet meer, praktisch alle natuur rond de rivier was dood en er werd nog steeds volop gewerkt aan het heropbouwen van het dorp. Ook wat dieper in de jungle zag je veel omgevallen bomen, welke het ons regelmatig moeilijk maakten. Maar met wat bloed, tranen, en vooral heel veel zweet hebben we toch nog een aantal hikes kunnen doen en zo flink wat jungle gezien. We waren allebei echter niet enorm onder de indruk van deze jungle, wellicht omdat we een week eerder al in een jungle hadden geslapen. Hierdoor zijn we uiteindelijk minder lang in Taman Negara gebleven dan we verwacht hadden en hadden we nog wat tijd over om het binnenland van Maleisië te ontdekken. Via Temerloh, een gezellig maar niet heel interessant dorpje, zijn we uiteindelijk in Felda Purun beland. We wilden eigenlijk doorreizen richting Malakka – een oude Nederlandse Koloniale stad - maar werden door de man die ons een lift gaf uitgenodigd om de bruiloft van zijn zus bij te wonen. Omdat we bang waren om te veel in het middelpunt van deze bruiloft te belanden, twijfelden we eerst. Maar nadat hij en zijn vrouw ons overhaalden, besloten we toch om mee te gaan. In een piepklein dorpje tussen de palmboomplantages vond de bruiloft plaats in het huis van de ouders van de bruid. We werden hartelijk ontvangen, kregen van alles aangeboden en mochten meehelpen met de voorbereidingen, want deze waren in volle gang: tafelstukken werden in elkaar geknutseld, goodiebags ingepakt, verse potpourri gesneden en een buffel geslacht. Blijkbaar zagen we er moe uit (terwijl we minstens 10 uur hadden geslapen de nacht ervoor), want er werd maar op aangedrongen dat we gingen rusten. Dus zaten we weer in een auto en werden we naar het huis van de oudste broer gereden waar we konden uitrusten. Binnen een half uur stond er echter weer iemand voor de deur die ons mee wilde nemen naar het dorp voor de laatste inkopen, dus gingen we weer verder. Eenmaal ‘thuis’ aangekomen werden we allebei in traditionele kleding gehesen en konden we ons klaar maken voor de avond. Om helemaal in stijl te zijn, werden Liza’s handen volledig met Henna tatoeages versierd, iets waar ze de volgende dag helaas wat minder blij mee was. De bruiloft duurde anderhalve dag: de eerste avond was de ceremonie en de dag erna het feest. De bruidegom en zijn familie kwamen ’s avonds naar het huis toe en toen vond de plechtigheid plaats. Wij probeerden ons zoveel mogelijk op de achtergrond te houden en dat is, op een flinke fotoshoot met het halve dorp, aardig gelukt. De volgende dag zou er tijdens het feest voornamelijk heel veel gegeten worden en waren er zo’n duizend mensen uitgenodigd! Wij moesten zelf echter om 10.00 uur ’s ochtends de bus pakken, waardoor we dit niet mee konden maken. Dit vonden we allebei stiekem ook wel fijn, want naast dat het een fantastische ervaring was, voelden we ons ook een beetje opgelaten door de hoeveelheid aandacht die naar ons ging. Na een kort ontbijt namen we afscheid van de familie en kregen we bakken met eten mee voor onderweg. Zo zie je maar weer wat voor wending, vol onverwachte maar prachtige ervaringen, een reis kan krijgen. Dit gaan we niet snel vergeten. Van Triang (het dichtstbijzijnde dorpje met een busstation) zijn we vertrokken naar Malakka. Het is hier ontzettend toeristisch, wat wel weer even wennen is, maar het stadje is eigenlijk best leuk. Morgen liften we verder naar het zuiden en we hopen ’s middags in Singapore aan te komen waar we Saskia, die daar woont, twee dagen gaan lastig vallen. Daarna vliegen we naar het Maleisische gedeelte van Borneo waar we nog een kleine twee weken hebben om de reis in Maleisië af te sluiten.