Java

Na zes weken in Maleisië was het tijd voor een nieuw avontuur. Op 19 april zijn we van Kota Kinabalu naar Jakarta gevlogen. Wel weer even wennen: niemand spreekt echt Engels en de wisselkoers is niet te volgen - wie bedenkt dit nou: 1 euro is bijna 14.000 Roepia, daar valt niet mee te rekenen.. We voelden ons allebei niet helemaal fit, dus besloten we rustig aan te doen. Gelukkig is er in Jakarta toch niet zo veel te beleven. Het is een grauwe stad met veel verkeer en daardoor veel smog, wat niet ideaal was voor onze toch al schrale kelen. Pluspunt was een soort bevrijdingsfestival, wat uiteindelijk een anti-drugs feest bleek met veel muziek, eetstalletjes, troepverkopers, et cetera. In dit gedeelte van Java lijkt vrij weinig bijzonders te zijn en we wilden vooral onze tijd in het oosten van het eiland stoppen. Met een prachtige treinreis door de rijstvelden en bossen zijn we daarom van Jakarta naar Bandung gegaan. Dit was ook een niet veelzeggende vieze stad, dus besloten we om die avond nog een bus te pakken naar Jogjakarta. Deze deed er 11 uur over, maar gelukkig konden de stoelen helemaal horizontaal en lukte het ons om wat te slapen. Opeens werden we wakker gemaakt, want we waren er blijkbaar. We werden vlakbij een snelweg de bus uitgebonjourd. Half slapend en verward stonden we daar, nog niet wetend dat Peters portemonnee ondertussen verdwenen was. Opeens werd deze ochtend anders dan verwacht: alle pasjes blokkeren, naar de politie voor proces-verbaal en vooral heel hard balen. Gelukkig konden we ons er snel overheen zetten en hebben we ook nog heerlijk rondgewandeld en een mooi doek van een kunstschool gekocht voor thuis. Er zijn twee grote toeristenattracties (met echte toeristenprijzen van wel tien keer de lokale prijs!) in de buurt van Jogja: Prambanan en Borobudur, twee enorme tempel complexen. Prambanan is voornamelijk hindoeïstisch, lieten wij ons vertellen door twee zeventienjarigen (ze leken uiteraard veel jonger) die in opleiding waren om tourgids te worden. Van hun blaadje aflezend vertelde ze welke goden we zagen en hoeveel gezichten en handen zij hadden. Na afloop nog een korte fotoshoot met hun vriendinnetjes en toen gingen we verder. Borobudur was de dag erna aan de beurt. Erg indrukwekkend en een prachtig uitzicht. Ondanks dat we Jogja wel leuk vonden, waren we eigenlijk al behoorlijk klaar met Java. Iedereen is duidelijk uit op je geld en proberen dit ook op oneerlijke manieren van je af te pakken. We wilden nog wel een vulkaan bezoeken, maar besloten om dit zo snel mogelijk af te handelen. Vanaf half zeven ’s ochtends pakten we een reeks bussen en minivans, die ons uiteindelijk om tien uur ‘s avonds bij het vulkaangebied - Bromo genaamd - afzette. Om 3 uur ging onze wekker, want we wilden de zonsopgang daar meemaken en we moesten nog ruim 2 uur wandelen. Toen we het park binnen wilden bleek ons ticket niet geldig te zijn. We waren nog moe en werden hier behoorlijk pissig om, aangezien we een flink bedrag voor onze tickets hadden betaald, en dus lieten ze ons toch naar binnen. Na een vulkaanparkenrace van zo’n zes uur pakten we weer een reeks bussen en minivans, die ons uiteindelijk om 3 uur ’s middags bij het vliegveld afzette. Ook tijdens deze busreis werden we bijna genaaid, want iemand probeerde ons nep buskaartjes te verkopen. Gelukkig waren we ondertussen zo gehaaid, dat we niet in zijn val trapten. We waren Java echt goed zat en hoopten diezelfde dag nog een vliegtuig richting Lombok te kunnen pakken. Eindelijk zat het ons weer mee, want er waren nog tickets beschikbaar voor de vlucht van half zes. Al in het vliegtuig leek het geluk ons weer toe te lachen, want we kregen tijdens de vlucht al een lift aangeboden richting ons hostel in Mataram.