New South Wales

Na drieënhalve maand Azië was het tijd voor het tweede deel van onze reis: Australië. We hadden tegen iedereen gezegd dat Australië onze hoofdbestemming was en dat Azië voornamelijk als tussenstop diende, maar we moesten toch wel even slikken toen we in het vliegtuig naar Sydney stapten. In Sydney hadden we voor een week een hostel geboekt om alle toeristische dingen te bekijken en al onze zaken te regelen. Maar omdat we twee vrienden hebben die hier woonden, was het eerst tijd om effe lekker de pub in te gaan. We wisten dat het in Australië technisch gezien al winter was, maar hadden eigenlijk geen flauw idee wat dit precies inhield. Het was echt ijskoud en het regende flink, iets wat we niet meer gewend waren na drieënhalve maand in de tropen. We wilden eigenlijk naar het zuiden rijden, maar hoe zuidelijker we zouden gaan, des te kouder het zou worden. Daar hadden we echt geen zin in en dus besloten we om in ons gloednieuwe huisje op wielen richting de zon te rijden - het noorden dus. We waren al een klein beetje gewend aan het links rijden op scootertjes in Azië, maar moesten toch wel inkomen. Ons Mazdaatje was behoorlijk groot, oud en niet al te handelbaar. Vooral Peter zat in het begin nog wel eens in de verkeerde versnelling, wat weer tot hartverzakking leidde bij Liza. Ook zitten alle knopjes in een Mazda andersom, waardoor onze ruitenwissers soms aan gingen als we richting aan wilden geven. Eenmaal buiten de grote stad werd de omgeving direct ruimer, groener en echt ontzettend mooi. We zagen veel kangoeroes, dolfijnen en rare vogels, die nog raardere geluiden maakten. We hadden een busje gekocht omdat we dan van niemand afhankelijk zouden zijn, maar ook omdat we zo geld zouden kunnen besparen. Hiervoor moesten we wel gratis in onze bus kunnen overnachten, en aangezien dit in New South Wales in principe illegaal is, was het nog wel even wennen om een goede slaapplaats te vinden. In het donker struinden we de eerste avond de meest ongure parkeerplaatsen af op zoek naar een mooi, afgelegen plekje. De tweede dag dachten we het slimmer aan te pakken en overdag al een plekje te vinden. Toen we ’s avonds bij de uitverkoren plek aankwamen, zagen pas het bordje “no camping” staan en moesten we alsnog in het donker aan de bak. We zouden onze eerste zoveelduizend kilometer voornamelijk langs de kust rijden en hadden daarom ook maar besloten om een surfbord te kopen. Overal waren strandjes waar gesurft kon worden, maar de eerste echt geweldige surfbestemming was Byron bay. In de zon was het hier best warm, maar zodra ook maar de kleinste wolk tevoorschijn kwam, werd het gelijk heel koud. Op een dag waren er zo veel wolken dat we besloten om niet te gaan surfen, maar naar een hippiedorpje in het binnenland te gaan. Diezelfde dag besloot een vier meter grote witte mensenhaai juist om naar ons favoriete strandje bij Byron bay te gaan. Blijkbaar is het op het moment haaienseizoen, een van de minder leuke dingen die hier in Australië heel gewoon zijn.